مصاحبه ی مفصل ندود با نشریه ی اِگو : «به لیگ قهرمانان نمی رویم که در آن شرکت کنیم ، می رویم که قهرمان شویم»

پاول ندود، در اخرین مصاحبه اش با نشریه ی اگو، در مورد اهداف، آرزو ها، خاطرات و تجربیان زیادی صحبت کرد، او او گفت که به شکل روزانه باید چه کارهایی در یووه انجام دهد، در تیم ملی چه می کرد و در مورد یورو 2016 چه نظری دارد:

یورو 2016 به زودی شروع می شود، آیا می خواهید به فرانسه بروید و بازی ها را تماشا کنید؟

برنامه های تابستانی من متفاوت هستند، من می خواهم به آمریکا بروم.

آیا برای کوپا آمریکا می روید و یا تعطیلات سالانه تان را در فلوریدا خواهید گذراند؟

این فصل بسیار طولانی و خسته کننده بود و به همین خاطر استراحت لازم بود. بااین حال وقتی برزیل دارد بازی می کند، من در ورزشگاه حاضر خواهم بود. و با پاراتیچی که در فرانسه است در تماس هستم. البته، از همین الان با یک سری از بازیکنان مورد علاقه مان تماس داشته ایم. باید زودتر از شروع تورنومنت ها این کار را بکنیم، چرا که وقتی تورنومنت برای یک سری بازیکنان موفقیت آمیز باشد و بعضی هم خوب بازی نکنند. کسانی که در فرم خوب هستند قیمتشان به شدت بالا می رود.

شما در یورو 96 بسیار عالی عمل کرده بودید، و تیمتان هم تا فینال رفت. اگر لاتزیو قبل از تورنومنت شما را خریداری کرده بود، آنقدرها برایشان گران نمی افتاد، درست است؟

بعد از مدتی فهمیدم که زدنک زمن، از مدت ها قبل از شروع تورنومنت من را می خواسته اما رییس باشگاه کرانیوتی با او هم عقیده نبود. بنابراین صبر کردند تا یورو شروع شود. بعد البته قیمت من از نیم میلیون یورو به سی و نیم میلیون یورو رسید، با این حال، من آماده ی انتقال به آیندهوون بودم، چون توافقات اولیه انجام شده بود، اما در نهایت به لاتزیو رفتم.

چگونه این اتفاق رخ داد؟ آیا زمن وقتی در یورو بودید با شما تماس گرفت؟

او دو بار به من زنگ زد، قبلش با با مدیر برنامه هایم توافق کرده بود، زمن من را متقاعد کرد.

ایا هیچ وقت تردید کردی که شاید انتقال از اسپاراتا پراگ به لاتزیو درست بوده یا نه؟

من ابتدا فکر می کردم که برایم بهتر است که قدم های کوچک بردارم، مثلا اول به هلند بروم… شما زمن را می شناسید. او خیلی حرف نمی زند، بلکه روی مسائل مهم تاکید می کند. او به من گفت که واقعا برای بازی در ایتالیا آماده هستم و مرا برای اینکار آماده خواهد کرد. راستش را بخواهید، من از اینکه مستقیما به ایتالیا برم می ترسیدم، اما او متقاعدم کرد. و فکر می کنم که خوشحالم که او موفق به انجام این کار شد.

وقتی در تورنومنت بودی، آیا با پوبورسکی در این مورد که در حال صحبت با مربی لاتزیو هستی، حرف زدی؟ آاو آن زمان داشت با فرگوسن صحبت می کرد …

واقعا نه، چرا که همزمان با اینکه تورنومنت پیش می رفت، شایعات زیادی در مورد بازیکنانی که با اتلتیکو مادرید، منچستر و یا لاتزیو صحبت می کنند مخابره می شد. این موضوع خوشایند بود. اما شاید در ان لحظه برای هر دوی ما بیش از حد بزرگ به نظر می رسید. هیچ کس نمی توانست حدس بزند که اگر به تیمی بزرگ برود چه اتفاقی خواهد افتاد. اما خب خیلی زمان گذشته … بی خیال! قضیه مال 20 سال پیش است.

خیلی از مردم تیم چک یورو 96 را با تیم فعلی چک مقایسه می کنند چرا که هر دو بازیکنان زیادی دارند که از لیگ چک به تیم ملی رسیده و جوان هستند، آیا شباهتی می بینید؟

البته، بازیکنان ما چیزی برای از دست دادن ندارند، دقیقا مثل ما. اگر به اندازه ی کافی عطش داشته و اراده ی پیروزی داشته باشند، فکر می کنم می توانند به مراحل بالاتر بروند. کنند.

اولین بازیتان برابر اسپانیاست. می توان گفت که اگر 19 باز این بازی انجام شود، اسپانیا 8 بار برنده خواهد شد و شاید چک یک برد و یک مساوی کسب کند…

فکر می کنم 9 باز از 10 بار را اسپانیا خواهد بود … اما آن یک باری که چک می برد می تواند در همین تورنومنت اتفاق بیفتد. پسرهای ما می توانند با خونسردی بیشتری نسبت به رقیبشان وارد بازی شوند. اسپانیا باید ببرد اما بازیکنان ما تنها می توانند شگفتی سازی کنند. تازه اسپانیا بازیکنانی دارد که از یک فصل طولانی خسته هستند.

شما چند تا از بازیکنان تیم های هم گروه چک را خیلی خوب می شناسید. آیا با موراتا و یا مانژوکیچ در مورد این تورمونت صحبت کرده اید؟

بله، در موردش خیلی صحبت کرده ایم، به خصوص با ماریو. کروات ها حریف بی نهایت دشواری هستند، بازیکنان فوق العاده ای دارند، اما خیلی هم بی ثبات هستند. مثلا می توانند امروز به مالت ببازند و اما شب خوب بخوابند و برزیل را ببرند.

ترکیه چطور؟

نتایج آنها نسبت به کروات ها پایدارتر است، اما فکر می کنم تیم ما می تواند برابرشان خوب بازی کند. اگر اراده کنیم می توانیم شکستشان دهیم.

اما تیم ملی کنونی پتانسیلی که شما 20 سال پیش داشتید دارند؟ بعضی ها می گویند بعضی از بازیکنان امروزی تنها می توانند کفش شما را واکس بزنند…

فکر می کنم این نوعی سنت است، بازیکنانی که قبل از ما بودند هم می گفتند که نسبت به ماها فوتبالیستهای بسیار بهتری بوده اند … هر نسلی ارزش های خودش را دارد، فوتبال تغییر می کند، تکامل پیدا می کند. مقایسه ی نسل ها تقریبا غیر ممکن است.

در سال های اخیر موارد زیادی داشتیم که بازیکنان جوان چکی به بوندسلیگا رفته اند، و در نهایت نیمکت و یا حتی سکو نشین شده اند. خیلی ها می گویند این به خاطر انگیزه نداشتن است. زمانی ندود می خواست بهترین فوتبالیست جهان شود، اما بسیاری از جوان های امروزی با حقوق خوب و ماشین پر زرق و برق راضی اند و برایشان همین ها ها کافی است، نظر شما چیست؟

البته، این طرز تفکر اشتباه است. شما باید دائما برای خودتان اهداف عالی تری تعریف کنید. برای مثال اول باید هدفتان این باشد که بهترین بازیکن تیم جدیدتان باشید. انگیزه ی درست نقشی اساسی دارد، بدون ان نمی توانید ادامه بدهید.

این روزها از خیلی از بازیکنان می شنویم که می گویند برای خوشگذرانی به زمین می روند، ما هرگز چنین چیزهایی از شما نشنیدیم.

بله درست است، ما برای خوشگذرانی به ورزشگاه نمی رفتیم، برای پیروزی می وفتیم. و اگر بازیکنی می تواند همزمان تفریح کند و برنده شود، برایش پاداش محسوب می شد. با این حال مهم ترین چیز برنده شدن بود.

شاید این تفاوت بین نسل شما و نسل انها باشد …

نمی دانم … اگرچه اگر من و هم تیمی هایم برای پیروزی قدم به میدان مسابقه نمی گذاشتیم، مطمئنا به من خوش نمی گذشت. ما می خواستیم همواره برنده باشیم، حتی در بازی های دوستانه. اصلا در این قضیه بحثی نبود.

شما الان نایب رییس یوونتوس هستید، چگونه به بازیکنانی که 5 قهرمانی پیاپی در سری ‌آ‌ تجربه کرده اند، انگیزه می دهید؟

5 قهرمانی پیاپی در سری آ‌ اتفاقی بود که برای 80 سال رخ نداده بود، اما 6 قهرمانی پیاپی اصلا تا به حال انجام نشده است! مشخص است که این هدف بعدی ماست. مهم تر از آن می خواهیم در اروپا هم موفق باشیم، ملت می گویند که ما دوباره سری آ‌ را برده ایم، اما امسال کار ما واقعا سخت بود.

شما شروع بسیار بدی در این فصل داشتید، 3 پیروزی در 10 بازی اول، در ان زمان باشگاه چه لحظاتی را به طور خاص تجربه می کرد؟

البته قبلش باید گفت که در تابستان چه اتفاقی افتاد. در ماه ژوئن ما در فینال لیگ قهرمانان بازی کردیم، بعد 10 تا از بازیکنان تیم رفتند که شامل بازیکنان کلیدی مانند پیرلو، ویدال و توز می شد، کسانی که صرفا فوتبالیست های فوق العاده نبودند بلکه شخصیت های مهم و آدم های شگفت انگیزی بودند. ما تلاش کردیم آنها را جایگزین کنیم. در نهایت به این شکل پیش رفت، ما تیم را کامل کردیم، اما بی نهایت شروعمان دشوار بود.

اگر بزرگترین باشگاه چک بعد از 10 هفته در نیمه ی دوم جدول باشد، ترس برشان غلبه می کند، در یوونتوس چه اتفاقی افتاد؟

مهم ترین نکته این واقعیت بود که ما همه مان متعهد بودیم. از آنیلی تا ماروتا همه توافق داشتیم که از مربیمان الگری دفاع کنیم و تغییری ایجاد نکنیم. ما می دانستیم به خاطر تغییرات زیادی که در تیم ایجاد کردیم این مشکلات پیش خواهد آمد، وحشت زده نشدیم و روی تصمیمان پافشاری کردیم، اتفاقی که در ماه های بعد افتاد نشان داد که ما تصمیم درستی گرفته ایم. نشان داد که یوونتوس به وسیله ی آدم هایی که واقعا فوتبال را می فهمند اداره می شود، این مسئله ی بسیار مهمی است.

در سال 2016، شما تنها 6 گل دریافت کردید، آمار قابل توجهی است …

یوونتوس بر پایه ی دفاع ایتالیایی با بازیکنان ایتالیایی بنا شده است. این فلسفه ی ماست، ما قویا حس می کنیم که هسته ی یک تیم ایتالیایی باید شما بازیکنان ایتالیایی باشد. بازیکنانی که سنت های فوتبال ایتالیا را درک کنند. بعدش دور آنها، بهترین بازیکنان را از سراسر جهان گرد می آوریم.

آیا دفاع یوونتوس می تواند کلید تیم آنتونیو کونته باشد؟

بوفون درون دروزه، بارزالی، بونوچی و کیه لینی در برابرش. فکر می کنم ترکیب قدرتمندی است باشد، حتی برای کونته! می دانیم که این بچه ها نامیرا نیستند، اما حس می کنم که در حال حاضر در اوج فوتبالشان هستند و با توجه به تجربه شان، رد شدن از آنها در یورو بسیار دشوار است.

شانس ایتالیا برای یورو 2016 چطور است؟

آنها همواره با حداقل هدف نیمه نهایی به تورنومنت ها می روند. همیشه بزرگترین مقاصد را هدفشان قرار می دهند. فکر می کنم تیم خوب بسته شده است. ایتالیا در مقایسه با گذشته، فاقد مهاجمان بزرگ است، بازیکنانی نظیر دل پیرو، ویری و اینزاگی اما بازیکنان جوانمان هم بد نیستند.

به استثنای یوونتوس، باشگاه های ایتالیایی، نسبت به گذشته دچار افت شده اند و در عین حال تیم های ملی جوانان ایتالیا هم نسبت به قبل قدرتشان را از دست داده اند. آیا ایتالیا در این خصوص دچار اشتباه شده است؟ آیا می توانند برای مثال از اسپانیایی ها الگو بگیرند؟

الگو گرفتن کار درستی نیست. هر کشوری ارزش های خودش و مدارس فوتبال خودش را دارد و ضرورتی ندارد که از کس دیگری تقلید کند. شما باید روی اصول خودتان استوار باشید، روی اصورلی که کشورتا را قدرتمند نگه داشته محکم بمانید و بعد همان ها را پیشرفت بدهید، کپی کردن از روی یک نفر دیگر کار درستی نیست. برای بازیکنان جوان بهتر است همه چیزشان یک جا باشد. منظورم این است که ما فهمیدیم که بازیکنان جوان در اسپانیا و یا فرانسه نسبت به جوانان ما در زمین فوتبال وقتشان را می گذرانند. به همین خاطر حالا جوانان یووه در همان مرکز تمرینی به مدرسه هم می روند و رازم نیست وقتشان را در راه بین تمرین و محل تحصیل در خیابان های شهر تلف کنند. مطمئنا این تغییر برای بهتر شدن است، به پیشرفت بچه ها کمک می کند.

آیا شما تیم های جوانان یووه را زیر نظر دارید؟

معلوم است! من بازی های تیم پریماورا و یا حتی تیم های جوان ترمان را می بینم. ما همیشه بازیکنان مستعد خواهیم داشت، مسئله این است که چقدر برایشان وقت بگذارید و چقدر از وقتشان را صرف تمرین کنند.

چند بار در ماه روی ملاقات هایتان وقت می گذارید؟

هیئت مدیره ماهی یک یا دو بار جلسه دارند. برای من همه ی کارها مهم است، اینکه نزدیک جوان تر ها و تیم اصلی باشم. من اساسا روزانه با مدیر ورزشی و مربی تیم در ارتباط هستم. فوتبال همیشه چیزی استثنایی به ارمغان می اورد، ما روزانه با چیزهای جدیدی تعامل می کنیم.

زمانی گفته بودید که در زمین چیزهایی می بینید که بقیه نمی بینن، منظورتان از این حرف چه بود؟

واقعا چنین حرفی زدم؟ حدس می زنم منظورم این بوده که تجربه ی زیادی در بازیهای بزرگ دارم، وقتی بازیکنی راه حل خاصی را انتخاب می کنم، خیلی از مردم ان را مثبت ارزیابی می کنند، اما من به خاطر تجربه ام می دانم که او می توانسته انتخاب بهتری هم داشته باشد. و این جایی است که من می توانم مفید باشم و این احتمالا دلیلی است که باشگاه همچنان مرا می خواهد.

آیا می توانید مشکلات بین بازیکن ها را تشخیص دهید؟

البته. شغل من نه این است که در سکوها بنشینم و نه اینکه در دفترم باشم. شغلم این است که روزانه با تیم در ارتباط باشم و به حل مشکلات کمک کنم. باید بدانید که کی به بازیکنان انگیزه بدهید و کی صدایتان را بلند کنید. برای اینکه بدانید کی چکار کنید باید مثل من تجربه ی بازی کردن داشته باشید، باید همیشه همراه تیم باشید. اینکه ماهی یک بار به زمین بروید و فکر کنید دارید کارتان را انجام می دهید اشتباه وحشتناکی است.

حرف شما در بازار نقل و انتقالات چقدر مهم است؟

3 نفر از ما در نقل و انتقالات مسئول هستیم: ماروتا، پاراتیچی و من. رییس آنیلی نظارت می کند. او همه ی موارد را کنار ما تجربه می کند، اما تصمیم نهایی را بر عهده ی ما می گذارد. او همیشه می گوید: «برای همین است که شما اینجا هستید.» او من را به هیئت مدیره ی یوونتوس آورد. اولش او از ما خواست که بهترین تیم ایتالیا باشیم. این ماموریت با موفقیت انجام شده است، حالا هدفمان این است که در اروپا بیشتر و بیشتر رقابتی باشیم. فکر میکنم یوونتوس بد کار نکرده است، ما امسال چند بازی فوق العاده انجام دادیم، با این حال هدفمان شرکت در لیگ قهرمانان نیست، به قهرمانی فکر می کنیم. این رقابت ها بی نهایت دشوار است، کوچکترین جزئیات تعیین کننده است. مثل لیگ داخلی نیست که زمان طولانی است، در لیگ قهرمانان، یا می میرید یا قهرمان می شوید.

فوتبال ایتالیا در مقایسه با بقیه ی لیگ ها ارام آرام حرکت می کند، تنها یوونتوس است که با تمایلات روز فوتبال بقیه ی لیگ ها پیش می رود. شما یک ورزشگاه جدید ساختید و سودتان را 3 برابر کردید ….

احساس کردیم که داریم از رقبای اروپایی عقب می مانیم، بنابراین تصمیم گرفتیم که سرمایه گذاری کرده و ورزشگاهی مدرن و جدید بسازیم. از خیلی جهات به ما کمک کرد. با این حال، موافقم که فوتبال ایتالیا وضعیت 10 سال قبلش را ندارد.

آیا فروش میلان به سرمایه گذران آسیایی می تواند کمکشان کند؟

اینطور حدس می زنم. درست است که تیم های میلانی همیشه جزء نمادهای قدرت فوتبال در ایتالیا بودند، اما حالا این چنین نیست. سرمایه گذاران می توانند به آنها کمک کنند، اما این قضیه تنها نقش خاص یوونتوس را پررنگ می کند که بیشتر از 90 سال تحت مالکیت خانواده ی آنیلی بوده است. این موضوع نه تنها در ایتالیا که به طور کلی نادر است. ایتالیایی ها میهن دوستند و این ارزش برایشان بسیار مهم است.

خانوده ی آنیلی صاحب گروه فیات است، تا به حال از کارخانه هایشان بازدید کرده اید؟

البته، من همه جا رفته ام: فیات، مازراتی، فراری … من از همه شان بازدید کرده ام و باید بگویم تجربه ی ارزشمندی بود. من اعضای کادر اجرایی این کارخانه ها را می شناسم، یکی از اعضای هیئت مدیره ی یوونتوس مدیر ورزشی فراری است. می دانم که الان زیر سایه ی مرسدس هستند، اما باز هم … ما هر بار که همدیگر را می بینیم در مورد فوتبال و ماشین و اینجور چیزها بحث می کنیم، ما واقعا خانواده ی بزرگی هستیم، همه چیز به هم متصل است.

زمانی گفته بودید هر زمانی که بچه هایتان جا به جا شوند شما ممکن است از ایتالیا بروید..

بله هنوز هم اینچنین است، با این حال من تا سال 2018 با یوونتوس قرارداد دارم و می خواهم به آن احترام بگذارم. اما در خال حاضر فقط به زمان حال فکر می کنم. من اصلا نمی دانم بعدش چه اتفاقی می خواهد بیفتد.

«به اشتراک گذارید»

نازنین راهبر«نگارنده اخبار»

ارتباط با نگارنده: